Carnaval!

Eventjes weer terug met een nieuw verhaal na een lange tijd. Het is een enorme ervaring om hier te leven en te genieten van alle mooie dingen op dit eiland. Toch, is er een dingetje wat mijn grootste ergernis is en ook zal blijven: Mosquitoes! Jullie kennen ze wel. De muggen die met hun viooltje bij je bed vliegen en je lekprikken. Het vriendelijke van de Nederlandse muggen is dat ze je waarschuwen dat ze komen door het zoemen. De Sint Maartense muggen daarentegen zijn al zo slim dat ze dat op een of andere manier hebben weten uit te schakelen. Maar goed aangezien dit mijn enige ergernis op dit eiland is om te vertellen blijven er nog heel veel andere leuke dingen over om aan jullie te schrijven.

Toevallig de advertentie gezien dat Trump's 'vakantiehuisje' te koop is? Mochten jullie geïnteresseerd zijn dan kan ik jullie daar al het een en ander over vertellen. We hebben het namelijk even bekeken. Dit ging alleen niet zo makkelijk. Het huis staat namelijk in een park en je moet langs de security. Toen we hier achter kwamen zat ik met mijn huisgenootjes in de auto. Mijn ene huisgenoot had het idee om te vertellen dat we op het park woonden. Mijn andere huisgenoot had het idee om de waarheid te vertellen. Na wat heen en weer gepraat terwijl de security ons nieuwsgierig aan keek en wachtte tot we ons raampje open zouden doen om de reden te vertellen van ons bezoek besloten we voor de waarheid te gaan. Dus zo zetten we onze glimlach op en vertelden we de security meneer dat we Trumps huis wouden bekijken. Meneer glimlachte en wist helemaal niet te weten dat Trump zijn huis hier had. Met andere woorden werden we verzocht weg te gaan. Poging 1 mislukte dus. De tweede poging was met Mirte, haar broer Sebastiaan, Kristy en ik. Mirte wist prima hoe ze de security moest vertellen dat we daar naar binnen moesten. We gingen natuurlijk het strand bezoeken dat alleen te bereiken was via het park. Aangezien de meneer van Sint Maarten komt en goed begrijpt dat strand bezoeken een belangrijk onderdeel moet zijn van het leven op Sint Maarten haalde hij de poort omhoog en scheurden we met onze KIA RIO door het park. Aangekomen bij zijn huis reden we door een straat. Aan beide kanten een enorm wit hek en daarachter 2 enorme huizen. Aangezien we natuurlijk niet van liegen houden besloten we natuurlijk ook het strand te bezoeken. En hier hadden we nog een kijkje op het 'huisje' van Trump. Bizar groot.. En.. nu dus te koop! 

Over security meneren.. Daar is nog een verhaal over. Jullie kennen me inmiddels wel. Ik kan soms nogal wat in problemen verzeild raken. Door dingen te vergeten. Zo vergat ik een klein onbelangrijk dingetje: mijn huissleutel in de auto van Carmen waar ik mee voetbal. Carmen vertelde me dat de auto bij haar stage stond: een hotel. Ook op een park. Aangekomen op het park vertelde de security meneer mij dat het slim was om eventjes verder te rijden en via de andere kant het park in te gaan. Ik hoefde alleen maar rechtdoor te rijden. Zo gezegd, zo gedaan. Toch? De andere poort-security-meneer liet me binnen en ik volgde het advies op: alleen maar rechtdoor. Het was een berg kwam ik achter en voor ik het wist was ik boven aan. Zonder een hotel gezien te hebben.. Ik wist dus wel zeker dat het hotel nog moest komen. Tot ik de eerste security meneer weer tegen kwam. Hij kwam vrolijk naar m'n auto op en vroeg me of het allemaal gelukt was. Dit was helaas niet het geval. Meneer zei: maar je kunt het niet missen. Toen ik hem met een ongelovige blik aanstaarde concludeerde hij zelf: Oh.. Maar je hebt het natuurlijk net gemist. Dus besloot hij zijn poort in de steek te laten, een bouwvakker te halen, die bij zijn poort neer te zetten en mij te helpen. We reden terug en vonden het hotel. Een hotel.. van 5 verdiepingen hoog. Wij waren op verdieping 5 en de receptie waar mijn huissleutel was, was natuurlijk 5 verdiepingen lager. Dus ging ik mijn zoektocht verder in het hotel. Na mijn huissleutel gevonden te hebben stond de security meneer al naar me te zwaaien op de 5e verdieping. Hij gebaarde mij hoe ik terug moest lopen. Maar goed alles leek op elkaar natuurlijk. Door de instructie van de security meneer vond ik verdieping 5 terug en kon ik de security meneer terug brengen naar zijn poort. De bouwvakker kon ook weer aan het werk! 

Goed. Mijn voetbalcarrière hier op het eiland is inmiddels internationaal geworden. We zijn namelijk een competitie gestart met de omringende eilanden. Zo hebben we al gespeeld tegen Anguilla en de andere plaatselijke club van Sint Maarten: FC Oualichi. Gelukkig is onze club net wat makkelijker uit te spreken: FC Soualiga. We hopen komende zondag naar St. Barths te varen, een voetbalwedstrijd te spelen om vervolgens te lunchen en wat te zwemmen daar. Het leven is zeker niet verkeerd! 

Kijk mijn titel heeft tot nu toe nog helemaal niks te maken gehad met het verhaal wat ik schrijf. Maar dat gaat nu gebeuren. Ik heb namelijk Carnaval gevierd op dit eiland. De mensen hier op Sint Maarten vinden het een goed idee om anderhalve maand Carnaval te vieren en aan het eind van de maand April zijn de afsluitfeesten. Een van de feesten die ik hier heb mee mogen maken is Jouvert Morning. Dit feest begint alleen op een gekke tijd: 4 uur in de ochtend. Het stopt wel om 11 uur in de ochtend dus je hebt nog genoeg aan je dag kun je zeggen. In deze ochtend loop je met zo'n 10.000? mensen een route van 8 kilometer. Een hele stoet mensen dus. Je moet het zien als een soort van kroeg hoppen. Tussen deze stoet heb je allemaal verschillende wagens. Op  deze wagens zijn bands die allemaal andere muziek hebt. Mocht je dus klaar zijn met 'sogga muziek' dan kun je overgaan naar een andere wagen en op andere muziek dansen. Om 11 uur heb ik ontbeten in Carnaval village. En wat was het geweldig om dit mee te maken. 

Die maandag was er een Carnaval optocht. Deze optocht duurde zo'n 2 uur vanaf het begin tot het einde voorbij kwam. Er waren allemaal vrouwen en mannen die mee dansten met de stoet. En ze zagen er allemaal heel gaaf uit. Ik zou zeker de foto's bekijken wanneer je klaar bent met lezen! Aangezien het ook belangrijk is om goed uit te rusten van alle dingen die je meemaakt hebben we een resort gevonden. Ook hier hebben we weer te maken met een security man, maar zodra je vertelt dat je het strand zo graag wilt zien laten ze je door. In dit resort kun je gebruik maken van de Jaccuzzi, het strand, en de mooie zwembaden kom je zeker goed tot rust. Hier spendeer ik zeker wat vrije uurtjes! 

De eerste zondag van deze maand zijn we gaan snorkelen. Aangezien de KIA RIO weer terug is bij de huurbaas lopen we weer door de hitte heen. En geloof me.. het wordt steeds iets warmer.. Ik sprak af met Roosmarijn en Nadine en besloot te lopen. Via het strand.. Vervelend is dat zeker niet! We gingen met de boot naar een vlonder. Hier kon je chillen op een bedje en een duik nemen in het water. Er waren hier van allerlei vissen te zien en het was heerlijk om hier onze dag door te brengen. Daarnaast was er op de bodem ook een onderwatermuseum te vinden. Zo was er een auto, een helikopter, een kunstbeeld en een soort ander voertuig te bekijken. Toeristen kunnen hier met een soort pak aan langs lopen (je loopt dus op de bodem) om het beter te bekijken. Het was erg grappig om te zien. Die avond zijn we naar een Nederlandse snackbar geweest. Hier heb ik voor het eerst in lange tijd een frikandel speciaal gegeten! 

Afgelopen weekend heb ik voornamelijk genoten van mijn vrije dagen. Bij het resort en op het strand. En daarnaast heb ik weer een nieuwe ervaring opgedaan: de silent disco. Bij het naar binnen gaan kreeg je een koptelefoon. Iedereen binnen danste op de dansvloer met een koptelefoon op. Dat was al een gek gezicht. Daarnaast hoorde je niks en zag je niet 1 DJ, maar 3.. Je kon aan de kleur van de koptelefoons zien wie naar welke DJ luisterde. En als je wou praten deed je je koptelefoon af en hoefde je niet te schreeuwen.. maar kon je gewoon normaal praten. Wanneer je iemand zag dansen op rood en hij keek zo ongelofelijk blij kon je zelf ook naar rood schakelen om te kijken of jij ook vrolijk werd van de muziek. Als ik aan het dansen was op een rood muziekje kijk je behoorlijk raar op als je buurvrouw helemaal uit de maat danst op je muziek, maar goed ze luisterde naar groen.. Het was erg hilarisch en super leuk om een keertje mee te maken.

Nu komt mijn verhaal bijna tot zijn einde. Ik hoef nog maar 7 weken stage en dan staan m'n ouders en Laura als het goed is op het vliegveld hier op Sint Maarten. Wanneer dat moment er is zal ik nog 2 weken genieten van het mooie eiland hier en dan terug komen naar Nederland. Het gaat dus allemaal behoorlijk snel. Maar goed: time is flying when you're having fun!

Het laatste wat ik jullie wilde vertellen gebeurde afgelopen maandag. Een van mijn collega's was zo vriendelijk om mij af te zetten thuis na stage. Voordat ze dat ging doen moest ze eerst nog tanken. Nadat we het ene tankstation voorbij rijden dacht ik dat ze dit misschien vergeten was.. Dit is niet erg handig omdat benzine wel een makkelijke vloeistof is om te gebruiken tijdens het rijden. Toen ik haar zei waarom ze het voorbij reed zei ze dat ze dit deed omdat er geen mannetje stond die haar kon helpen. De meeste tankstations hebben namelijk de service dat je een man geld geeft, bijvoorbeeld voor 20 dollar tankt en zij voor jou tanken. Hier kun je het spelletje niet spelen om precies op de 20 euro te belanden omdat ze het hier gewoon in kunnen stellen. Ze vertelde dat ze nog nooit eerder had getankt. Toen ik vroeg hoelang ze al auto reed, antwoordde ze dat dit toch zeker wel 20 jaar was. Hier moest dan toch wel verandering in komen vond ik. Dus bij de volgende tankstation stuurde ik de service man weg en legde ik Jenny uit hoe te tanken. Jenny weet hoe ze  moet tanken. Toen we terug in de auto zaten zei Jenny dat ze het leuk vond om het geleerd te hebben maar het waarschijnlijk nooit meer ging doen.. 

Vergeet de foto's niet te kijken!

Liefs, Kimberley