Making new memories

Eerst begreep ik niet zo goed wat er leuk was aan bloggen en was ik er zelf ook vol van overtuigd om geen blog te starten. Tot het moment dat mijn reis begon en ik allerlei nieuwe herinneringen begon te maken. Toen kwam het moment dat dit bloggen eigenlijk ontzettend leuk was. Dus nu weer na een aantal weken een nieuwe blog met genoeg nieuwe dingen te vertellen.

Nog nieuwsgierig naar ons hardloopplan? Ik hoop toch echt dat de mensen aan wie ik de drankjes heb beloofd deze blog niet lezen want inmiddels zijn we ze een paar drankjes verschuldigd. Het voetballen loopt daarentegen nog steeds heel goed. Inmiddels is er een andere Nederlandse student komen voetballen en hebben we deze maand onze eerste wedstrijd. Heel misschien zullen we nog een paar wedstrijden gaan spelen op een ander eiland, zoals St. Barths en Anquilla. En dat is natuurlijk helemaal niet vervelend om mee te pakken.

In deze weken ben ik hier voor het eerst naar de kerk geweest. Een paarse kerk met een beamer en een band waar zo'n 300 mensen bijeenkwamen. Het was nog even de vraag hoe laat de dienst zou beginnen aangezien we natuurlijk op Sint Maarten zijn. Een ding wat heel zeker is is dat de mensen hier nog nooit van Stil Gebed hebben gehoord en dat ze enorm veel fan zijn van dansen en zingen. Verder was het de hele kerk allang opgevallen dat we nieuw waren dus mochten we even naar voren komen om te vertellen hoe we heetten. We hopen nog een kerkdienst mee te maken waar ze van die typische getinte vrouwenkoren hebben. Dat lijkt me echt heel erg gaaf. Die dag zijn we ook naar een infinity pool geweest. Dit is een zwembad die oneindig lijkt omdat ie over gaat in de zee. We hebben hier lekker rondgedobberd en genoten van de zon en het oneindige uitzicht op zee. 

Het lijkt misschien niet zo, maar toch loop ik hier ook nog stage en werk ik zo'n 40 uur mee aan de organisatie. Mijn stage gaat nog steeds goed en ik vind het steeds leuker worden. Dit komt denk ik ook omdat de band tussen de jongens en mij steeds een stukje sterker wordt. Ik heb gesprekken met de jongens over hun problemen en coach ze in bepaalde dingen die ze willen verbeteren. Daarnaast geef ik zo'n twee keer in de week een groep sessie waarbij het centraal staat dat de jongens iets leren op het gebied van sociale vaardigheden. Ik doe observaties op basisscholen en maak ook dingen als familiesessies, intake gesprekken en gesprekken over kinderen met scholen mee. Het is ontzettend leerzaam. 

Maar als het dan weer weekend is staat deze meestal alweer volgepland met andere leuke dingen. Zo heb ik kennis gemaakt met Salsa dansen. We gingen hiervoor naar het Calmos Cafe op het Franse Gedeelte in het plaatsje Grand Case. En dat met de auto! Tegenwoordig zijn we als huis in het bezit van een KIA RIO. En dat is heel chil! We waren al een tijdje op zoek naar een betrouwbare auto voor niet teveel geld om te huren. Toen we een afspraak hadden gemaakt met iemand hadden we alle drie geïnformeerd naar bepaalde aspecten waar we op moesten letten bij de auto. Dus toen meneer vertelde over de auto liepen we alle drie om de auto heen om.. de banden te inspecteren. Zwart en rond. Dus dat klopt allemaal wel, bij de voorbanden zagen we weinig profiel en we stelden een vraag over de banden. Meneer zei dat dit allemaal prima was. Vervolgens schreven we op een schadeformulier alle krasjes en deukjes op die al in de auto zaten. Na een proefritje gedaan te hebben met de KIA RIO moest hij ons alleen het stuurslot nog uitleggen. Naast een gewoon automatisch slot en een alarm was er ook een rode staaf. Deze kon je op het stuur zetten en zo stak er een staaf uit naar de bovenkant. Wanneer je deze staaf op het stuur zette was het niet mogelijk om te sturen. We gebruiken 'm trouw want we zijn te trots op onze KIA RIO. Na het contract gesloten te hebben, een weekje gereden te hebben met de auto, hadden we een lekke band. Een van de voorbanden had het begeven. Dit hadden wij dus al zien aankomen en meneer kwam langs om 'm te vervangen. Tegenwoordig hebben we weer vier nieuwe goede banden. Zwart, Rond en met profiel. En konden we dus naar de Salsa. 

Ik had nog niet eerder salsa gedanst en ik moest er snel aan geloven omdat er een partner op me af kwam die het me wel wou leren. Het begon allemaal met makkelijke stapjes van links naar rechts. Hij besloot om het wat lastiger voor me te maken en liet me pirouettes draaien. Dat vond m'n evenwicht minder fijn en ik zond wat blikken uit naar m'n huisgenootjes. Met wat hulp tolde ik terug naar m'n plek en bedankte ik de man vriendelijk voor z'n les. In dat weekend hebben we een nieuw strand bezocht: Indigo Bay. Hier hadden we te maken met de volgende handelingen: bladzijden van ons boekje omslaan, slokjes van ons drankje nemen en af en toe insmeren. Als het echt te warm werd namen we een duik in de zee. In de avond gingen we naar Philipsburg. Hier hebben we een lighting Parade meegepakt. Een van de vele carnavalsfeestjes hier op Sint Maarten. Er deden zo'n 2000 mensen mee die zich hadden verkleed alsof ze een kerstboom waren. Ze hadden verlichting in hun haren tot aan hun tenen en dansten op de muziek door de straten heen. In Nederland zou je bij zo'n evenement hekken hebben om het publiek te scheiden van de mensen die mee lopen in zo'n stoet. Hier werd het iets anders gedaan. Er was een grote wagen voorop waar aan de zijkanten twee enorme touwen waren vastgeknoopt. Het was aan de politie om deze touwen straks te houden en zo was er een afscheiding gemaakt. Het werkte best goed.  

De laatste dag van het weekend hebben we een eiland bezocht: Tintamarre. Toen we aankwamen op de plek waar de boten vertrokken naar Tintamarre kwamen we er achter dat de meeste boten waren gecanceld omdat de zee te ruig was. Mijn huisgenootje praatte met iemand van de boot en haalde hem over om ons toch te brengen. Zo zaten we dan in een boot op weg naar Tintamarre, de ruige zee tegemoet. Ik had witte knokkels en kromme tenen van de spanning maar wat was het gaaf om de ruige zee over te gaan. Het voelde als een soort achtbaan. Omdat de zee zo ruig was kon de boot niet bij het strand aankomen. Dus zwommen we met onze tassen boven ons hoofd naar het eiland toe. Op het eiland gingen we op verkenning en maakten we foto's van het mooie eiland. Rond 3 uur haalde hij ons weer op. We hadden alle telefoons in 1 tas gedaan en proberen allemaal tactische manieren te bedenken om die tas maar droog over te brengen. Toen we op de boot zaten met de spullen droog begon de terugreis. Achter ons waren enorme golven die met veel snelheid aankwamen. Deze meneer had zeker wel gelijk over de zee maar het was wel heel gaaf dat hij ons toch had gebracht. 

Het afgelopen weekend hebben we La Belle Creole bezocht en het eiland Anguilla. La Belle Creole is een verlaten resort die in 1995 is geruineerd door de orkaan Luis. En sinds het bezoekje van deze orkaan is het resort er nog zoals het toen was. Het was een resort waar de natuur haar gang was gegaan en waar je kon zien dat het totaal verwoest was door Louis. De jacuzzi was inmiddels een moeras geworden en verder kon je alle files van het resort allemaal terug vinden. Bij dit verhaal zal ik ook foto's plaatsen van dit resort. Het was bizar om hier een bezoekje aan te brengen. Verder hebben we dat weekend met een groep van ongeveer 45 Nederlandse studenten Anguilla bezocht. Met 3 speedboten bezochten we 4 stranden van Anguilla (en dat zijn echt bijzonder mooie stranden), kregen we een modderbad, bezochten we Tintamarre en Sandy Island. We hebben tussendoor gesnorkeld en enorme schildpadden gezien. Je kon ook cliff springen. Het was een hele toffe dag en ik genoot volop van de eilanden en de zee. 

Het laatste interessante dingetje wat ik met jullie wil delen gebeurde afgelopen maandagavond. Ik ging samen met mijn huisgenootje Kristy naar Philipsburg om spareribs op te halen bij een plaatselijk tentje aan de weg waar ze een aantal bbq's neer hadden gezet en wat picknickbanken. Toen we onze bestelling hadden geplaatst herkende Kristy de premier van Sint Maarten. Hij zat net als alle andere locals aan een picknick tafel te eten. We hebben een foto met hem gemaakt. Dus nu heb ik er al 1 met de gouverneur en met de premier van Sint Maarten. Het eiland is echt wel klein.

Dat was het voor nu. Ik voeg weer foto's toe van al m'n avonturen!